پارک گوئل به شما این احساس را می دهد که به دنیایی کاملا متفاوت وارد شده اید. به محض ورود به باغ با عمارتی مواجه می شوید که بسیار شبیه به خانه های شیرینی زنجبیلی است. همچنین فواره سمندر موزاییکی که خوشامدگوی بازدیدکنندگان است.

«آنتونی گائودی» طراح این پارک، چنان فرم ها و تزییناتی به این سنگ ها داده است که کاملا حس می کنید در دنیایی دیگر هستید. از تپه ها بالا می روید و با چشم اندازی شگفت انگیز از پارک، شهر و مسیر هایی که به جنگل منتهی می شوند مواجه خواهید شد.

این پارک بین سال های 1911 تا 1914 ساخته شده است. مجموعه آثار گائودی در این پارک در لیست میراث جهانی یونسکو قرار دارد.

در پارک تراس بزرگی هست که گردشگران از روی آن چشم اندازهای جذابی را از شهر می بینند. در کناره های این تراس نیمکت های منحنی شکلی طراحی شده و سرامیک ها و موزائیک ها، زیبایی چشم نوازی به آن داده اند.

گائودی معتقد بود که در طبیعت هیچ خط راستی وجود ندارد و از آنجایی که برای معماری از طبیعت الهام می گرفت در کارهای خود هیچ چیزی را به صورت خط راست طراحی نمی کرد و مثلا در طراحی ستون ها یک کجی و انحنایی به کار می برد تا صاف نباشند.

در این پارک مجسمه های زیادی از حیوانات به کار رفته اما بدون شک مجسمه سمندر نماد این پارک است، مجسمه ای که در کنار راه پله های قرار گرفته و ۲٫۴ متر طول دارد. این سمندر رنگارنگ در محوطه اصلی پارک طوری در کنار راه پله ها قرار گرفته که انگار دارد از این محل نگهبانی می کند. گردشگران زیادی دوست دارند تا در کنار این سمندر عکس بیندازند و با این کار، بودن در پارک گوئل را خاطره انگیز کنند. این سمندر یکی از بهترین نمونه های موزائیک کاری است همان کاری که گائودی به آن معروف است. در این تکنیک موزائیک های شکسته در کنار هم قرار می گیرد و اثری جالب به وجود می آید.